دکتر«رضا گل نراقی» دندانپزشک ، استاد دانشگاه و از خیران مدرسه سازی است که تا کنون برای اعتلای آموزش و پرورش کشور بانی ساخت 6 باب مدرسه در اطراف تهران و محله های محروم شده است. این مدرارس شامل یک مدرسه سه قلو در شهرقدس ،خیابان شهید بداغی، خیابان آزادی که در سال تحصیلی جدید افتتاح می شود، یک مدرسه در حال ساخت در خیابان گاندی است.دکتر گل نراقی در میان انجام کارهای خیر و عام المنفعه مدرسه سازی از همه ماندگار تر می داند چرا معتقد است،پیشرفت فرهنگ یک جامعه به مدرسه و آموزش و پرورش گره خورده است. او در این باره می گوید:«همیشه در ذهنم بود تا کاری ماندگار انجام دهم. چون معتقدم عمر جاودان نداریم اما می توانیم تا زمانی زنده هستیم کار برای کمک به دیگران انجام دهیم و در واقع گره گشایی کنیم.» در این گزارش با رضا گل نراقی این پزشک خیر مدرسه ساز گفت و گو کردیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.

خیابان ری و دبیرستان آذر

دکتر «رضا گل نراقی» با یادی نوستالژی های دوران کودکی و نوجوانی به ویژه روزهای تحصیل در دبیرستان سر صحبت را باز می کند:« بچه خیابان ری در محله سرچشمه هستم. دبیرستان ادیب در خیابان لاله زار حوالی چاپخانه روزنامه کیهان درس می خواندم. از همان دوران نوجوانی اهل بیکار نشستن نبودم. همه زندگی ام را درس خواندم ، تدریس و ورزش کردم. در دوره دبیرستان تابستان ها به دبیرستان شبانه آذر در خیابان صفی علیشاه می رفتیم. آقایی به نام «آرام» در این دبیرستان بهترین دبیرها دبیرستان تهران را مانند، دبیرستان البرز برای تدریس دورهم جمع کرده بود. عقیده دارم بسیاری از هم نسلان من ، مدیون این دبیران هستند که بار علمی و فرهنگی کشور را در آن دوران به دوش کشیدند و به نسل ما منتقل کردند. هرچه تا امروز دارم درواقع ارثیه است که از دبیران مدرسه آذر به یادگار دارم.»

با خاطرات دکتر گل نراقی به دبیرستان آذر سفر می کنیم. او تعریف می کند:« تابستان ها برای تقویت درس هایم و آشنایی بیشتر معمولا در این مدرسه نام نویسی می کردم و درس می خواندم. همه دبیران این مدرسه برایم، جذابیت خاصی داشتند و مطالب زیادی برای آموزش چه از لحاظ علمی، اخلاقی داشتند. «باقرنحوی» که کتاب های ریاضی آن مقطع را تالیف کرده، بود. علاوه بر ریاضیات جانوری هم دارس می داد.آقای «شاهین» مولف کتاب زمین شناسی، زمین شناسی را تدریس می کرد. «علی نعیمی» دبیر شیمی که شنیدم زنده است و امیدوارم همیشه سلامت باشد معمولا فرمول های درس شیمی را دو دستی روی تخته سیاه می نوشت. با دست چپ یک طرف فرمول های درس شیمی و با دست راست مطالب درسی را روی تخته سیاه می نوشت.»

تدریس تحسین برانگیز اولیاء مدرسه

دبیرستان آذر و دبیران منحصر به فردش نقطه عطف زندگی دکتر گل نراقی در دوران نوجوانی برای پرورش ایده های بزرگ به ویژه قدم نهادن در مسیر تدریس بود. او با بیان مطلب به روزهای تحصیل در مدرسه و تدریس 8 کتاب درسی گریزی می زند و تعریف می کند:« علاقمند تدریس بودم. حضور در در کلاس درس دبیران ، دبیرستان آذر بهترین فرصت بود تا جسارت تدریس میان همشاگردی هایم در من قوت گیرد. مدرسه ادیب که در آن درس می خواندم دو شیفته بود. بعد از تعطیلی مدرسه و ساعت ناهاری کار تدریس من تا ساعت 16:30 در مدرسه شروع می شد. برای دوستان و همکلاسی ها پایه های 10، 11 ، 12 کتاب های درسی شیمی، جبر، هندسه مثلثات، طبیعات جانوری ،زمین شناسی ،طبیعات گیاهی ، را تدریس و رفع اشکال می کردم. بیش از 100 نفر از دانش آموزان مدرسه سر کلاسم حاضر بودند.آقاس ستوده نامی معاون مدرسه ما بود. همیشه می گفت: " گل نراقی من دبیری ندیدیم که همزمان به تدریس 8 کتاب درسی مسلط باشد."  اما من همه این 8 عنوان درسی در مدرسه تدریس می کردم.»

علاوه بر درس خواندن و تدریس ورزش کردن از دیگر فعالیت های لذت بخش این پزشک خیر است که به آن اشاره می کند و می گوید:« به موازات درس خواندن همیشه اهل ورزش بودم.تقریبا انجام همه ورزش ها به جز اسکی روی آب را تجربه کردم. در دوران دبیرستان کاپیتان تیم های فوتبال و والیبال مدرسه بودم. شنا ، تنیس ، اسکی و سوارکاری از دیگر ورزش هایی است که دکتر تجربه کرده است .»

نخستین ایرانی دانش آموخته کلینیک برن مارک

به عقیده دکتر گل نراقی معمولا انسان ها بر اساس تقسیم نیمکره راست و چپ مغز گرایش متفاوتی دارند. افراد متمرکز بر نیمکره راست به عرفان، عشق علاقه مند هستند و افرادمتمرکز بر نیمکره چپ به فیزیک، منطق و استدلال بیشتر توجه دارند. او علی رغم علاقه اش به فیزیک در دبیرستان رشته طبیعی را انتخاب می کند و در دانشگاه رشته پزشکی را ادامه می دهد. او یکی از نخستین افرادی است آموزش ایمپلنت را به صورت علمی به در ایران باب کرد.دکتر گل نراقی در این باره توضیح می دهد:« تا مقطع دکترای دندانپزشکی را در دانشگاه تهران خواندم و بعد ازدوران سربازی برای یادگیری دوره های تخصصی راهی کشور امریکا شدم. سال 1360 برای خدمت به کشورم به ایران بازگشتم. تقریبا ده سالی کار تدریس در دانشگاه و درمان بیمارا در مطب انجام می دادم که آگهی دکتر «برن مارک» کاشف علمی ایمپلنت در دندانپزشکی را دیدم. برای آشنایی با این شاخه از علم پزشکی راهی کشور سوئد و کلینیک دکتر برن مارک شدم. در واقع نخستین ایرانی بودم که آموزش این علم را دیدم و آن را به ایران آوردم تا به عنوان مطالب درسی دوره دکترا و بعد از دکتر در دانشگاه تدریس شود. البته علم ایمپلنت در دندانپزشکی ایران و دنیا بود اما با وجود این پزشک باعث تا به صورت علمی قابل پیش بینی باشد.

دغدغه ذهنی کار خیر و بیمار خیر

«همیشه در ذهنم بود تا کاری ماندگار انجام دهم. چون معتقدم عمر جاودان نداریم اما می توانیم تا زمانی زنده هستیم کار برای کمک به دیگران انجام دهیم و در واقع گره گشایی کنیم.» دکتر گل نراقی این را می گوید و ادامه می دهد:« در اطرافم افراد زیادی را دیده بودم که دارایی زیادی داشتند اما نمی دانستند این ثروت و دارایی را در چه راهی هزینه کنند. علاقه مند کار خیر به ویژه مدرسه سازی بودم. معتقدم مدرسه سازی از همه کارهای خیر بهتر است چون باعث بالا رفتن فرهنگ و تخصص و اعتلای فرهنگ جامعه می شود.اما نمی دانستم از کجا باید شروع کنم. به کار ساختمان سازی وارد نبودم و از همه مهمتر تدریس در دانشگاه و طبا بت در مطب برای من فرصتی برای انجام کارهای ساختمانی نمی گذاشت.»

گره این ماجرا به دست یکی از بیماران خیر باز می شود و دکتر گل نراقی قدم به دنبال دغدغه ذهنی اش قدم در مسیر مدرسه سازی می گذارد. او در این باره توضیح می دهد:« بیماری به نام «مسعود عشقی» داشتم که خانوادگی اهل کار خیر بودند. به واسطه او با مجمع خیرین مدرسه ساز و خدا رحمت کند مرحوم دکتر حافظی آشنا مرد خوشنامی که نامش در تاریخ ایران حک شده است. آشنایی با مجمع کمک کرد تا به خواسته ام مدرسه سازی برسم. از طریق مجمع هزینه ساخت مدرسه را پرداخت می کنم و همه کار های رسیدگی و نظارت از سوی مجمع انجام می شود .اما همیشه سر پروژه های ساخت مدرسه ها می روم.»

اعتیاد به مدرسه سازی

ساخت مدرسه سه قلو در شهر قدس نخستین گام حرمت در مسیر مدرسه سازی و انجام این کار خیر خداپسندانه برای دکتر گل نراقی بود. او معتقد است به مدرسه سازی اعتیاد پیدا کرده است و برای پرورش نسلی پویا و نخبه تا جایی می تواند مدرسه سازی می کند.دکتر گل نراقی می گوید:« بعد از شهر قدس ، خیابان شهید بداغی هم یک مدرسه در خیابان آزادی که سال تحصیلی جدید افتتاح شد، ساختم. برای ساخت این مدرسه چندین خیر پیشقدم شده بودند که کار آنها به نتیجه نرسید و در نهایت پی گیر ساخت این مدرسه در محدوده فرهنگی تهران شدم. چون مقابل آن ساختمان نخبگان و کمی آنطرف تر هم دانشگاه صنعتی شریف واقع شده است. احساس کردم ساخت این مدرسه کمک زیادی به پرورش دانش آموزان نخبه کمک زیادی می کند. یک مدرسه هم در خیابان گاندی در حال ساخت است.»

مدرسه سازی  در خانواده دکتر گل نراقی به نحوی مورثی است. او با یادی از پدر مرحومش تعریف می کند:« سال های نخست کارم دوست نداشتم کسی از کارم با خبر شود. اما بعد ها فکر کردم با اعلام آن می توانم باعث تشویق دیگران به مدرسه سازی شوم . همین انگیزه ای شد برای اعلام کار مدرسه سازی ام. 4 ساله بودم که پدرم را از دست دادم. سه خواهر بزرگ تر از خودم و یک برادر کوچک تر دارم. چند وقت پیش یکی از خواهرهایم که مقیم کانادا است، ایران آمده بود و قتی از ماجرای مدرسه سازی هایم با خبر شد. گفت:" پدر ما در زمان حیاتش در همان محله قدیمی یک مدرسه دخترانه ساخته است و تو جا پای پدرمان گذاشتی."»

مدرسه سازی وپیشگیری از مهاجرت مغزها

دکتر گل نرافی مدرسه سازی برای پیشگیری از مهاجرت مغزها به خارج از کشور بسیار موثر می داند و با ذکر خاطره ای می گوید:« معمولا برای آشنایی و آموزش دانش آموزان با بهداشت دهان و دندان به مدرسه هایی که ساختم سر می زنم. گاهی برای بچه ها مسواک هدیه می برم. یک بار سر کلاسی 30 نفره در یکی از مدارس که ساخته بودم رفتم . اعلام کردند همه دانش آموزان این کلاس همه معدل بالای 19 دارند. خیلی خوشحال شدم در مدرسه ای که ساخته بودم دانش آموزان نخبه درس می خواندند. به همین دلیل به همه کسانی که توانایی مالی کار خیر دارند توصیه ساخت مدرسه دارم. در واقع مدرسه است که باعث رشد فرهنگی هر جامعه ای می شود. اما به شرطی شرایطی فراهم باشد تا این نخبه های مدارس ، المپیاد و کنکور فکر مهاجرت به خارج کشور را نداشته باشند. بلکه آنچه را آموخته اند به مردم کشور خودشان ارائه دهند.»

مشارکت در طرح «آجر به آجر» برای مدرسه سازی از توصیه های دکتر گل نراقی به خیران است. او در این باره می گوید:« برای نوسازی مدارس طرحی به عنوان «آجر به آجر» در این طرح می توانی ساخت یک مدرسه را از صفر تا صد قبول کنید یا بخشی از هزینه ساخت حتی به اندازه مبلغ یک آجر تقبل کنید. در واقع با شرکت در این طرح می توانید در یک کار خیر خداپسندان شرکت کنید و با ساخت مدرسه باعث بالا رفتن سطح دانش و فرهنگ کشور شوید.»

منتشر کننده : نزاکت اللهیاری