مشارکت آنلاین
تاریخ انتشار: 1400/03/06 06:01:29
کد خبر: 2999

خواستن توانستن است؛

سرایداری که عاقبت خیرمدرسه ساز شد

رضا داوری یکی از خیرین نیک اندیشی است که ،سال ها سرایدار آموزش و پرورش استثنائی بوده ، وی پس انداز سال ها تلاش خود و همسرش را به امر مقدس مدرسه سازی اختصاص داد تا نام نیکی از او و خانواده اش به یادگار بماند.


به گزارش خبرنگار مجمع خیرین مدرسه ساز استان خراسان رضوی ،رضا داوری متولد 1355 در روستای پایهان شهرستان قائنات استان خراسان جنوبی به دنیا آمد، او که سال ها سرایدار آموزش و پرورش استثنائی بود، پس انداز سال ها  تلاش خود و همسرش را به امر مقدس مدرسه سازی اختصاص داد تا نام نیکی از او و خانواده اش به یادگار بماند، او و همسرش مدرسه دبستان استثنائی «پری داوری مقدم» را در روستای رباط سمنگان تربت جام ساخته اند. او که از سرایداری آموزش و پرورش استثنائی خدمت در آموزش و پرورش را آغاز کرده اکنون مدیر مجتمع فرهنگی آمورشی امام رضا(ع) ویژه دانش آموزان استثنائی مشهد است. او هم زمان با خدمت در آموزش و پرورش از ادامه تحصیل نیز غافل نشده و تا مقطع کارشناسی ارشد در مهندسی عمران به تحصیل نیز ادامه داده است. گفت وگو با این خیر مدرسه ساز را می خوانید.

چگونه وارد آموزش و پرورش شدید؟
از کودکی با وجود این که از دانش آموزان استثنائی اطلاع چندانی نداشتم اما همیشه در ذهنم بود که در این چنین محیطی کار خواهم کرد، بعد از سربازی، زمانی که به دنبال کار می گشتم، آموزش و پرورش استثنائی نیز نیرو می گرفت، در ابتدای شروع به کار اعلام کردند که باید به چناران بروم، 5-6 ماه که در چناران مشغول به کار بودم از حراست اداره آموزش و پرورش استثنائی تماس گرفتند و گفتند باید در مشهد خدمت کنم؛ البته اگر چه در چناران راحت تر بودم اما به دستور حراست به مشهد آمدم و در یک مدرسه شبانه روز مستقر شدم...
از چه زمانی ادامه تحصیل را شروع کردید و چرا هم زمان با خدمت به تحصیل نیز پرداختید؟
زمان استخدام دیپلم بودم، با توجه به این که در مجموعه آموزش و پرورش فعالیت می کردم و همه افراد در اطرافم تحصیل کرده بودند تصمیم گرفتم ادامه تحصیل بدهم که با توجه به علاقه ام به رشته مهندسی عمرانی در این رشته تحصیل دادم و فوق لیسانس مهندسی عمران گرفتم.
چه شد که تصمیم گرفتید در مدرسه سازی به عنوان خیر مدرسه ساز مشارکت کنید؟
مادرهمسرم، عمه ام بودند که سال ها پیش به رحمت خدا رفته اند، بعد از این که ارثیه ای از این مرحومه به همسرم رسید، با همسرم تصمیم گرفتیم برای این که برای مادرخانمم خیراتی کرده باشیم پول را صرف مدرسه سازی کنیم و بخشی از هزینه های ساخت مدرسه را از این محل تامین کردیم و بقیه را هم با کمک همسرم تامین کردیم.
مدرسه را کجا ساخته شد و چقدر هزینه شد؟
مدرسه ای 5 کلاسه در روستای رباط سمنگان تربت جام با حدود 800 میلیون تومان ساختیم. البته این مدرسه به صورت خاص برای دانش آموزان استثنائی شاخته شده است و تمام مراحل ساخت آن 75 روز طول کشید و مهر ماه سال 99 به بهره‌برداری رسید، برای ساخت این مدرسه برادران،دوستان و همکاران نیز کمک کردند، در روزهای تعطیل 25 تا 30 نفر می شدیم و از مشهد می رفتیم و در روستا کارهای ساختمان را انجام می دادیم.
روزهایی که برای انجام کارهای ساخت مدرسه به روستا می رفتیم تا ساعت 9- 10 شب با شوق و ذوق کار می کردیم، یک شور و نشاط عجیبی در همکاران و دوستان  که برای کمک می آمدند ایجاد شده بود که هنوز هم وقتی از آن روزها یادی می‌شود، به عنوان شیرین ترین خاطرات یاد می‌کنند، حتی خانم ها هم برای کمک می آمدند، احساس می کنم این دو ماه از عمر ما کم نشد...  
چرا این روستا و چرا مدرسه استثنائی ساختید؟
همسرم سال اول خدمت در این روستا بود و با توجه به این که به محرومیت های روستا و نبود مدرسه آگاه بودیم تصمیم گرفتیم که مدرسه را در این روستا بسازیم، مدرسه استثنائی را برای ساخت انتخاب کردم چون خودم و همسرم در مجموعه آموزش و پرورش استثنائی کار می کردیم و بارها و بارها شرایط این دانش آموزان را دیده بودیم و این نیاز را به خوبی احساس و درک می کردم، ما سال ها با بچه های استثنائی زندگی کردیم و معتقدم هر آن چه داریم از دعای خیر آن هاست.
وقتی مدرسه  افتتاح شد چه احساسی داشتید؟
در پوست خودم نمی گنجیدم، با وجود این که سال ها با دانش آموزان استثنائی زندگی کرده بودم اما وقتی شادمانی و شوق دانش آموزان را در این مدرسه دیدم اشک شوق می ریختم و سراسر وجودم از از نشاط پر شده بود، به حدی انرژی گرفته بودم که احساس می کردم به دوره جوانی برگشته‌ام ... این شرایط تنها مختص من نبود بلکه پدرخانمم و عمه دیگرم که برای مراسم افتتاح آمده بودند همین حالت را داشتند، آن ها هم از دیدن ذوق و شوق دانش آموزان به وجد آمده بودند و اشک شوق می ریختند.
 
بخشی از هزینه های ساخت مدرسه را از محل دسترنج سال ها تلاش شبانه روزی تامین کردید، چقدر از این که حاصل سال ها پس انداز زندگی را برای مدرسه سازی هزینه کردید راضی هستید؟
هنوز قانع نشده ام، دوست دارم چندین مدرسه دیگر بسازم، البته اعضای خانواده نیز در این مسیر همراهی ام می کنند، همسرم بخشی از پس انداز خودش را برای تامین هزینه ها داد و پسرم هم در این مسیر ما را همراهی می کرد حتی در زمان ساخت مدرسه به روستا می آمد و به ما کمک می کرد.
شما و همسرتون فرهنگی هستید و درآمد فرهنگیان آن چنان بالا نیست، اما خداوند به شما این توفیق را داده که خیر مدرسه ساز شوید، دلیل اش از نظر خود شما چه چیزی می تواند باشد؟
امیدوارم خداوند قبل از این که هر چیزی را به انسان بدهد ظرفیت داشتن آن را بدهد، احساس می کنم خداوند به زندگی ما برکت داده است، و همین خیر و برکتی که در زندگی ما بوده باعث شده بتوانیم قدمی در مسیر مدرسه سازی برداریم.
آیا به مسیر مدرسه سازی ادامه می دهید؟
این نیت را دارم که مرکز یا مدرسه ای دیگر به نام پدرم بسازم، امیدوارم این توفیق را داشته باشم که این نیت را عملی کنم، جا دارد ازهمراهی‌ها و راهنمایی‌های دوستان در مجمع خیرین مدرسه ساز استان به ویژه حاج آقای رافتی ریاست مجمع و آقای رنجبر مدیرعامل مجمع قدردانی کنم.
و کلام آخر از دانش آموزان استثنائی؟
دانش آموزان استثنائی به خصوص در مقطع ابتدائی از دیگر دانش آموزان متفاوت هستند، به نظرم این دانش آموزان زلال و پاک اند و صداقت و صمیمیت را در چهره آن ها می تواند دید، خدمت به این دانش آموزان خودش یک توفیق الهی است.
منتشر کننده: نزاکت اللهیاری

اشتراک گذاری