به گزارش خبرنگار مجمع خیرین مدرسه ساز استان خراسان رضوی ، دکترشاهین شاهسوند متولد 25 اسفند 1355 است .وی  زمانی که پدرش در اهواز در شرکت نفت شاغل بود به دنیا آمد، اواخر دوران دفاع مقدس با انتقال پدر به پالایشگاه خانگیران سرخس، او هم به سرزمین مادری اش یعنی مشهد بازگشت. روحیه پدر سخاوتمند و اهل رسیدگی به محرومان بود و خدمت به مردم محروم همواره مورد توجه او بود، پدر در سال ۱۳۹۸ به رحمت خدا رفت، مدرسه را به نام و یاد پدر در روستای 《نقدعلی اولیا》 در شهرستان تربت جام با مشارکت اداره کل نوسازی مدارس ساخته است،

به گفته دکتر شاهسوند ،ساخت این مدرسه مسیر زندگی‌اش را تغییر داده و باعث شده تا حتی در همین دوران کرونا دوسه نوبت در هفته به مراکز درمانی خیریه در حاشیه شهر مشهد برود و به مردم محروم خدمت کند‌. گفت و گو با این خیر مدرسه ساز را می خوانید:

چگونه در مسیر مدرسه سازی قرار گرفتید؟

بعد از فوت پدر تصمیم گرفتیم که هزینه‌های مراسم‌ها را در امور خیر هزینه کنیم، شوهرعمه‌ام حاج آقای عقدایی که از فرهنگیان پیشکسوت مشهد هستند راهنمایی و پیشنهاد کردند که در مناطق محروم مدرسه بسازیم.

با توجه به این‌که اصالت پدرم از روستاهای نزدیک سرخس بود قصد داشتیم که در زادگاه پدر مدرسه‌ای بسازیم اما این روستا مدرسه برای هرسه مقطع داشت، بنابراین قرار شد در یکی دیگر از مناطق محروم استان مدرسه بسازیم، از طریق آقای عقدایی و آقای اصلی یکی دیگر از خیرین مدرسه ساز، با کمک مجمع خیرین مدرسه ساز استان اقدام کردیم.

نیت شما از این کار خیر چه بود؟

پدرم به مقوله آموزش و پرورش و پیشرفت علمی علاقه زیادی داشت و از طرفی هم داستان‌هایی از محرومیت در زمان کودکی تعریف کرده بود که چگونه با مشقات فراوان توانسته بود درس بخواند، دیپلم بگیرد و به دانشگاه برود و مهندس شود و با درس خواندن شرایط زندگی شان را عوض کند، پدر همیشه می گفت کاش برای بچه‌های مستعد روستا مانند مناطق برخودار وشهرها  امکانات فراهم شود تا آن‌ها هم بتوانند درس بخوانند و به جایگاهی ارزشمند برسند.

چرا مدرسه سازی را برای این امر خیر انتخاب کردید، می توانستید کار خیر دیگری انجام دهید؟

یکی دیگراز دلایل انتخاب مدرسه سازی این بود که مادرم خانم محبوبه هدایتی معلم بازنشسته اند و به خوبی با کمبودها و نیازهای مدارس آشنایی داشتند و به خوبی درک کرده‌اند.

به همراه مادر در آغاز بهره برداری  مدرسه، مقداری  لوازم التحریر و دیگر ملزومات مورد نیاز دانش‌آموزان را  تامین کردیم البته بعد از کرونا نیز حمایت‌های ما از دانش‌آموزان ادامه خواهد داشت.

مدرسه‌ای که ساختید چه زمانی آغاز و به پایان رسید؟

پروژه مدرسه زمستان 1398 آغاز شد و در آبان سال 1399 به بهره‌برداری رسید البته به همت مسئولان ،پروژه به سرعت اجرا شد هر چند زمان بهره‌برداری با شیوع ویروس کرونا مواجه بودیم اما با توجه این که در مناطق روستایی امکانات برگزاری کلاس اینترنتی وجود ندارد این مدرسه با رعایت پروتکل‌ها بهداشتی برگزار می‌شود و مدرسه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این مدرسه چند مترمربع زیربنا دارد و چقدر هزینه کردید؟

این مدرسه 4 کلاسه  130 متر مربع زیربنای مفید دارد که حدود 150 میلیون تومان را ما پرداخت کردیم و به همان میزان نیز توسط نوسازی مدارس تامین شد.

این روستا قبل از این مدرسه نداشت؟

مدرسه قبلی این روستا یک نوبت سیل و یک نوبت نیز از زلزله آسیب دیده بود و هر لحظه امکان داشت که برای 52 دانش آموز مقطع ابتدایی این روستا  حادثه‌ای به‌وجود آید.

مشارکت اعضای خانواده در ساخت این مدرسه چگونه بود؟

خواهرانم شبنم و شیوا که هر دو پزشک هستند نیز در این پروژه همکاری  داشتند و همواره در کنار من و مادر بودند، آن‌ها نیز برای ساخت مدرسه اشتیاق داشتند.

برای ساخت مدرسه بعدی هم برنامه‌ای دارید؟

ان شا الله بعد از مهار  ویروس کرونا برای ساخت مدرسه دوم اقدام خواهیم کرد و این مسیر را ادامه خواهیم داد، قبل از ساخت این مدرسه فکر می کردیم که فقط همین مدرسه را به نتیجه برسانیم اما اکنون شکر خدا گشایش مالی ایجاد شده و مسیر برای ادامه راه باز شده است.

وقتی مدرسه افتتاح شد، چه احساسی داشتید؟

دیدن شوق و ذوق در چهره بچه‌های روستا و والدین آن ها به اندازه یک دنیا ارزش داشت، از دیدن خوشحالی مردم روستا و دانش آموزان گریه کردم، آن لحظه به ذهنم آمد که کاش زودتر ساخت مدرسه را آغاز کرده بودیم و افسوس خوردم که چرا اینقدر دیر وارد این عرصه شده‌ایم.

معتقدم بهترین و شیرین‌ترین حس‌هایی که در زندگی تجربه کرده‌ام ساخت این مدرسه در منطقه محروم بوده است تجربه حس مشابه این، در زندگی ام انگشت شمار بوده است.

گذشته و تربیت خانوادگی شما چه تاثیری بر این که خیر مدرسه ساز شوید، داشته است؟

هر سه فرزند خانواده درس خوانده‌ایم و از کودکی خانواده برای درس خواندن ارزش قائل می‌شدند از طرفی بعد از فوت پدر می‌شنیدم که پدر در جلسه شورای شهرستان همیشه در مسائل مربوط به محرومیت‌زدایی پیش قدم بود او با این رفتارش به ما یاد می‌داد که ما هم جا پای پدر بگذاریم که خوشبختانه ما هم در همان مسیر محرومیت‌زدایی قرار گرفتیم و خدمت به دانش‌آموزان را در اولویت قرار دادیم.

منتشر کننده : نزاکت اللهیاری