او متولد روستای خیرآباد بالا جام تربت جام در سال 1332 است که تا 1344 نیز در این روستا ساکن بوده و پس از آن به صالح آباد مهاجرت می‌کند و تا 1366 در این شهر زندگی می کند، او دوران قبل از انقلاب را در کنار جوانان انقلابی این شهر می‌گذراند و سال 1364 برای دوران دفاع مقدس راهی جبهه‌های نبرد و دفاع از وطن می‌شود.

البته او درهیچ اداره‌ای استخدام نبوده است بلکه مغازه فروشگاه لوازم یدکی و تعمیرگاه خودرو و موتورسیکلت داشته است تا این که سال 1366 به مشهدمقدس مهاجرت می‌کند. گفت و با خیر مدرسه ساز «محمد اصلی» را می‌خوانید.

اولین مدرسه را در زادگاه خود ساختید؟ انگیزه شما از ساخت این مدرسه چه بود؟ 

زمانی که مدرسه را ساختم سال 82 بود آن زمان دانش‌آموزان در سه نوبت به مدرسه می‌رفتند و به شدت کلاس درس نیاز داشتند، نبود کلاس درس دانش آموزان را رنج می‌داد و می‌دانستم که مشارکت در مدرسه سازی از هر امر خیر دیگر واجب‌تر است.

علاوه بر این معتقدم برای پیشرفت هر فرد و جامعه سواد داشتن نیاز است و راه سعادت و پیشرفت فرد و جامعه از اول دبستان آغاز می‌شود.

چرا اجازه ندادید مدرسه به نام شما باشد؟

سال 1338 یا 1339 بود که اولین مدرسه در خیرآباد جام افتتاح شد معلمی داشتیم به نام آقای اسدی که 2-3 اتاق از یک خانه اربابی را برای تدریس استفاده می‌کرد ولی الان در خیرآباد جام مدرسه‌ای به نام دکتر حسابی دارند که با بهترین کیفیت ساخته شده است.

به عنوان فردی که با تمام وجود نیاز به مدرسه را در آن دوران حس کرده بودم و به خوبی به این نیاز واقف بودم، برای ساخت مدرسه گام برداشتم و با وجود این که آموزش و پرورش اصرار داشت که مدرسه به نامم باشد اما قبول نکردم چون دوست داشتم گمنام بمانم.

چه شد که در روز افتتاح مدرسه در خیرآباد ساخت نمازخانه را هم تعهد کرده و ساختید؟

بعد از افتتاح مدرسه، شور و اشتیاق دانش آموزان را که دیدم به وجد آمدم و خوشحالی غیر قابل وصفی وجودم را فرا گرفت، نماز جماعت در حیاط مدرسه برگزار شد، همان جا برای ساخت نمازخانه ای به مساحت 100 مترمربع اعلام آمادگی کردم و ساختم، هنوز هم خوشحالم که توانستم این کار را هم انجام دهم.

هزینه ساخت مدرسه را از کجا تامین کردید؟

خانواده ما همیشه در امر خیر کمک می‌کردند، وقتی دیدم که در این روستا به مدرسه نیاز دارند یک شبانه روز ملک پدری را فروختم که 50 درصد هزینه ساخت مدرسه تامین شد و 50 درصد دیگر را هم از محل اندوخته‌ای که خدا به من داده بود هزینه کردم.

به تازگی نیز در مشهد مدرسه‌ای در حال ساخت دارید، ساخت این مدرسه در چه مرحله‌ای قرار دارد؟

درحال حاضر دومین مدرسه را در حجاب 73 مشهد برای دانش آموزان استثنائی در حال ساخت دارم که حدود 350 متر مربع زیر بنا دارد .

علاوه بر این 95 مترمربع فضای ورزشی برای دانش آموزان استثنائی در همان محل در دستور کار قرار دارم و تاکنون برای این فضای ورزشی نیز 470 میلیون تومان هزینه کرده ام.

آیا برای سومین مدرسه هم برنامه ای دارید؟

ان شا... و به یاری خداوند متعال بعد از عید نوروز و در سال آینده ساخت سومین مدرسه را درمنطقه سیدی مشهد آغاز خواهیم کرد و قرار است ساخت مدرسه‌ای را برای دانش آموزان این منطقه شروع کنیم.

با توجه به این که شما امین و بزرگ اقوام آشنایان هستید آیا دیگران را به مدرسه هم تشویق کرده یا می‌کنید؟

به واسطه اعتمادی که مردم به به بنده دارند، کمک‌های افراد را در مسیر امر خیر مصرف می کنم، اکنون در نظر دارم دوستان و نزدیکان را به مدرسه سازی تشویق کنم، البته بعد از این که مدرسه اول را ساختم دایی‎ام آقای محمد حسین عطاری ملکی را فروختند و مدرسه‌ای را ساختند.

خانواده و فرزندان شما نسبت به این که در مدرسه سازی سرمایه گذاری می‌کنید مخالفتی ندارند؟

همسر و فرزندان و دامادم نه تنها مخالفتی ندارند بلکه دامادم مشارکت می کند و دیگر فرزندان نیزدر ساخت مدرسه کمک می‌کنند.

زندگی را با همسرم از صفر شروع کرده ام و همواره همسرم همراه و یاورم در زندگی بوده است.

او بسیار از نوع رفتار اداره کل نوسازی مدارس، مجمع خیران مدرسه ساز، و آموزش و پرورش استثنائی رضایت دارد که از او می‌پرسم چه چیزی موجب رضایت شما از آن ها شده است؟ 

آن ها فراتر از مسئولیت اداری روابط دوستانه و انسانی دارند و حتی اگر نصف شب با تلفن آن‌ها تماس می‌گیرم پاسخگو هستند، آن ها رفتاری شایسته و قابل تقدیر دارند.

خدمات این نیک مرد تنها به مدرسه سازی محدود نمی شود او در این سال ها مسجدی با 1200 متر مربع زیربنا در منطقه کم برخوردار جاده سیمان مشهد در خیابان کشمیری 35 با نام حضرت خدیجه(س) ساخته است که در آن جا مهدالرضا راه‌اندازی کرده و بدون پرداخت حتی یک ریال کودکان به مهدکودک می‌آیند، علاوه بر کارهای فرهنگی، نیازمندان نیز در 30 شب ماه رمضان اطعام می شوند. 

و کلام آخر؟

خدا را شکر می‌کنم که مسیر مدرسه‌سازی جلوی پایم قرار داده است، خودم را خیر نمی‌دانم و اگر چه کارهایی را انجام داده‌ام اما فقط تلاش کردم نامم را در جمع خیران بنویسم، معتقدم کار خیر هر چه در گمنامی بیشتری انجام دهیم بهتر است.