بچه‌ها دورش را گرفته‌اند؛ هرکدام از آنها یک درخواستی دارد؛ یکی امضا می‌خواهد و دیگری عکس سلفی، یکی هم درددل دارد و معصومانه درخواست می‌کند که دو نفری صحبت کنند؛ با هم به گوشه‌ای از سالن می‌روند و آرام صحبت می‌کنند؛ دقایقی بعد دست مهربانش را بر سر نوجوان می‌کشد و لبخند را بر لبانش می‌نشاند.

به رغم آنکه سن و سالی ازش گذشته بود اما با شور و هیجان در مراسم و همایش‌ها سخنرانی می‌کرد؛ از روزی که سنگ بنای جامعه خیرین مدرسه‌ساز با جمعی انگشت شمار نهاده شده بود تا تعداد خیرین در حال حاضر، از خیری که زیر ناودان طلا در مکه مکرمه با خدای خود عهده کرده بود که 14 مدرسه بسازد تا خیری که صدای دانش‌آموزان بهترین نوای زندگی‌اش بود؛ این مطالب را همواره تکرار می‌کرد اما هیچ گاه تکراری نبود و آنقدر شیرین و جذاب سخن می‌گفت که همه را به وجد می‌آورد.

محمدرضا حافظی بنیانگذار جامعه خیرین مدرسه‌ساز کشور سال‌ها به عشق دانش‌آموزان کشورش، برای احداث مدرسه تلاش کرد؛ البته سالیان گذشته کمتر مدرسه می‌ساخت و بیشتر به جذب خیرین می‌پرداخت و تلاش می‌کرد تا برای تحصیل دانش‌آموزان کشور در مناطق محروم، سرپناه ایجاد کند؛کهولت سن و بیماری مانع کار خیر او نبود و او همواره عنوان می‌کرد که در دوره دوم زندگی‌اش قرار دارد؛ جامعه خیرین مدرسه‌ساز را گسترش داد و جمع آنها را به ده‌ها هزار نفر رساند؛ آنقدر تلاش کرد که اکنون 30 درصد مدارس کشور توسط خیرین احداث شده‌اند.

حالا او نیست اما جایش خالیست؛ محمدرضا حافظی 21 خرداد سال 98 برای همیشه چشمانش را بست اما از خود یادگاری بزرگی گذاشت و آن هم کار خیر مدرسه‌سازی بود و از همه زیباتر آنکه، آنقدر آن نهال کوچک رشد کرده و ریشه دوانده بود که حالا به درختی تناور تبدیل شده است؛ درختی که ریشه‌های آنچنان محکم در دل خاک جای گرفتند که هیچ باد سهمگینی به آن لطمه نخواهد زد.

به یمن تلاش‌های این مرد بزرگ و حضور گرم و نوع‌دوستانه خیرین ایران زمین، روز ولادت امام حسن مجتبی(ع) به عنوان روز تکریم خیرین از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی نام گرفت.

مهراله رخشانی‌مهر رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور درباره کار خیر خیرین مدرسه‌ساز می‌گوید: در امر مدرسه سازی مجموعه‌ای از افراد با روحیه جهادی در کنار هم جمع شدند و در مجموع ۱۳۰ هزار کلاس درس به همت خیرین مدرسه ساز ساخته شد؛ شروع این کار را مدیون زحمات خیرین هستیم که در سال ۷۷ نهالی را کاشتند که تا به امروز به درختی تنومند تبدیل شده است و خیرین بسیاری را در حوزه مدرسه سازی از خرد تا متمول وارد این عرصه کرده است.

رخشانی مهر با اشاره به اینکه اهمیت کار خیر به این است که همگی در این کار وارد شوند، ادامه می‌دهد: گاهی افرادی در این عرصه وارد می‌شوند که توان مالی زیادی ندارند و با حمایت دیگران ایجاد خیرات و برکات داشتند؛ گروه های جهادی و دانش آموزی داریم که به سراغ افراد مختلف می‌روند تا آنها را به سمت مدرسه‌سازی سوق دهند و نمونه آن هم کار مؤسسه خیریه دست‌یاری به دشتیاری بود که به همت جوانی ۱۹ ساله پایه‌گذاری شد؛ جوانی که دوران تحصیلش در انگلیس گذراند و به ایران برگشت و در منطقه سیستان و بلوچستان مشغول مدرسه‌سازی شد.

رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور بیان می‌کند: مهم‌ترین اقدامی که دولت برای حمایت از پروژه‌های خیرساز انجام داده است این بود که ردیفی در قانون ایجاد شد و به موجب آن اگر خیّری در مناطق روستایی تا ۵۰ درصد و در مناطق شهری تا ۳۰ درصد یک پروژه را ایجاد کند، دولت بلافاصله سهمش را برای تکمیل کار بگذارد و پروژه به نام خیرین نامگداری شود؛ امروز هیچ پروژه خیرساز بلاتکلیفی نداریم و مهر امسال تعداد قابل توجهی پروژه مشارکتی تحویل آموزش و پرورش می‌شود.

همیشه جشنواره‌های خیرین مدرسه‌ساز پر از خاطره و تجربه بود؛ از خیرین کودک و نوجوان تا خیرین کهنسال؛ همیشه جای یک عده خالی بود و یک عده هم جدید به جمع خیرین اضافه می‌شدند.

یادم هست در مراسمی که برای احداث مدارس مناطق سیل‌زده برگزار شد نیز تعداد زیادی از افراد خیر و نوع‌دوست آمده بودند؛ آن روزها مرحوم محمدرضا حافظی در بستر بیماری بود و جایش مراسم خالی بود اما یک خیّر بسیار مهربان و خوش برخورد، برگزاری آن مراسم را بر عهده گرفته بود و آنقدر با کلام رسا و نافذش به زیبایی سخن می‌گفت که در دل‌ها نفوذ کرد و آن شب خیرین 210 میلیارد تومان کمک کردند.  

رئیس سازمان نوسازی مدارس کشور می‌گوید: سال گذشته مردم بیش از ۱۵۰۰ میلیارد تومان در ساخت مدرسه کمک کردند که نشان از علاقه‌مندی آنهاست؛ امسال هم برنامه ریزی کردیم کمک های خرد مردم را در قالب طرح آجر به آجر جمع آوری کنیم همچنین در نظر داریم تا کلاس‌های درس را به نام خیرین نامگذاری کنیم. 

از مال دل کندن، دل بزرگی می‌خواهد؛ یاد می‌آید یکبار یکی از خیرین که اتفاقا مرد متمولی بود، گفت: «اینکه من بخشی از ثروتم را برای مدرسه‌سازی می‌بخشم، کار بزرگی نمی‌کنم، بلکه آنکه از دارایی اندکش، همه را می‌بخشد، کارش از بنده ارزشمندتر است».

چندی پیش بانویی خیر تنها دارایی خود که النگوهای طلایش بود را برای ساخت مدرسه اهدا کرد؛ آن چند النگوی تمام دارایی این بانو بود؛ یک خیّر دیگر هم این النگوها را به مبلغ ۲.۵ میلیارد تومان خریداری کرد تا مدرسه‌ای به نام همان بانوی خیّر ساخته شود.  

اینها گوشه‌ای از نوع‌دوستی مردم کشورمان است؛ مردمی که تلاش می‌کنند تا آینده‌سازان کشورشان برای تحصیل علم و دانش، سرپناه ایمن و امن داشته باشند.‌

منبع: خبرگزاری فارس

منتشر کننده: نزاکت اللهیاری