حسین بیک مهدوی می‌گوید: «خیر واقعی، عاشق و نوعدوست و دوستدار مردمش است. اگر عاشق نباشی، نمی توانی کار خیر را بدون منت انجام بدهی.» او که زاده شهرستان آمل استان مازندران است، درباره زندگی خیران می‌گوید: «اگر می‌بینید فرزندان خانوادههای خیرانی که می شناسید، صالح اند، به برکت انجام کار خیر است.

با او گپ وگفتی زده ایم که خواندنش خالی از لطف نیست.

عضو مجمع خیران استان مازندران و کارم کشاورزی، دامپروری، شیلات و آبزی پروری است. مزرعه نسبتاً وسیعی دارم که کارهای مختلفی در آن انجام می‌شود. معتقدم هر کس در هر جایگاهی باید به اندازه ای که به جامعه مدیون است، سهمش را به مستمندان و ضعفا بپردازد، حتی اگر این مقدار سهم اندکی باشد. من هم به نوبه خود سهم کوچکی دارم که لاجرم باید آن را ادا کنم. به همین دلیل در مجمع خیرین، در عرصه مدرسه سازی فعالیت می کنم.

مجمع خیرینی در شهرستان آمل داریم که به همه جنبه‌های انجام کار خیر ورود دارد. من هم در هر جا و هر موقعیتی که بتوانم سهم کوچکی داشته باشم، دینم را ادا می کنم. اگر در شهر کم و کاستی ای در زمینه آموزشی، فرهنگی و حتی بهداشتی و درمانی ببینم و کمکی از من ساخته باشد، مضایقه نمی کنم. دایره تغییرات در هر جامعه و کشوری به بستر آموزش و دانش باز میگردد. برای ارتقاء دانش هم باید مدرسه داشت.

مدرسه هایی که ساخته‌ام در قیاس با خیران بزرگی که در شهرها و استانهای مختلف کشور، در گوشه و کنار سرزمین عزیزمان فعالیت می‌کنند، تقریباً هیچ است و به چشم نمی آید اما اگر می خواهید بدانید، با نهایت تواضع باید بگویم زمینی را به ساخت دانشگاه اختصاص داده ام و مدرسه ای هم به نام پدرم تأسیس کرده ام. مدرسه ای را که ساختم نام پدرم را بر آن گذاشتم. پدرم برای بزرگ کردن فرزندانش زحمت فراوانی کشید. به فکرم خطور کرد که با این اقدام نام او را ماندگار کنم. ما همه می‌رویم اما مدرسه و نام پدرم باقی خواهد ماند و پابرجاست. از این حیث خوشحالم و در پوست خود نمیگنجم. به گمانم روح پدرم نیز از این کار شاد و خرسند است و در آرامش به سر میبرد.

خیر واقعی عاشق و نوع دوست است و نمی تواند نسبت به دور و اطرافش بی تفاوت باشد. مشکلات موجود در جامعه که به عینه می‌بیند برای نیکوکاران انگیزه ای است تا وارد میدان شوند. در واقع خیرین عرصه فرهنگی یکی از عمده ترین کارهایی که به ویژه در روزگار ما انجام می‌دهد، مدرسه سازی است. پیشنهاد دارم که در هر شهر و کوی و برزنی، تندیس خیران واقعی را بنا نهند. این کار باعث می شود تا مردم خیران خود را بشناسند و از سوی دیگر کسانی که تمکن مالی دارند و می توانند در کار خیر به اصطلاح پیش قراول شوند، به خود بیایند و کاری انجام دهند. کوچکترین تاثیری که مدرسه سازی در روحیه ام داشته این بوده که وجدانم را آسوده کرده است. باعث شده بتوانم عمیقاً و از عمق وجود نفسی به راحتی برآورم و فرو بدهم. به گمانم با همین یک کار بخشی از دینم را نسبت به جامعه ادا کرده ام و در پیشرفت و توسعه کشورم به اندازه خودم سهیم بوده ام. شاید به همین دلیل باشد که از عمق وجود احساس رضایت دارم.

بارها به موضوعات خرد و کلان کار خیران اندیشیده ام. دریافته ام که یک خیر واقعی هیچ گاه فقیر نمی شود. مالش دچار نقصان نخواهد شد و همواره مورد احترام دیگران است. خیرین اگر کانون خانواده شان گرم است و بچه هایشان سالم و صالح اند به برکت همین کار خیری است که انجام می دهند. در واقع مجموع این اتفاقات نیک، به برکت همان کار خیر رخ می دهد.

آرزو دارم توانمندی بیشتری داشته باشم تا بتوانم گام ها بلندتری در کار خیر بردارم. گام ها و کارهایی که ماندگار باشند و تا نس لهای بعد تأثیر مثبتش بر همه تجلی یابد