سیدابوالقاسم میرمسعود لنگرودی، رئیس مجمع خیران مدرسه‌ساز استان گیلان، فرهنگی بازنشستهای است که سالها با عشق در کنار دیگر خیران فعالیتهای گسترده فرهنگیاش را در راه مدرسهسازی به سرانجام رسانده است. او 33 سال پیش، مدرسه ای را با یاری همسرش و مشارکت اداره نوسازی مدارس می‌سازد و از آن زمان تا امروز همواره دغدغه تأمین فضاهای استاندارد آموزشی را داشته است.

گزیده ای از گپ و گفت با او در ادامه می آید.

من و همسرم از فرهنگیانی بودیم که در شهرستان درس می‌دادیم. وقتی وارد کلاس درس می‌شدیم، فضای آموزش را نامناسب می‌دیدم. از این رو تصمیم گرفتیم کاری خیر برای توسعه فضای آموزشی انجام بدهیم. تصمیم ما سال 1364 محقق شد و توانستیم زمینی را در اختیار آموزش و پرورش قرار دهیم و با مشارکت اداره کل نوسازی مدارس، مدرسه ای بسازیم.

زمانی که دسترنج کارمان را دیدیم حس بسیار دلپذیری داشتم. این روزها هم مدیریت چند مؤسسه خیریه را در شهر لنگرود برعهده دارم و از کار خیر لذت خاصی می برم. در واقع اگر روزی نتوانم کار خیری را به سرانجام برسانم، حس خوبی ندارم و علاقه مندم هر روز کارهای خیر را به هر شکل ممکن انجام دهم. به نظرم فضاهای آموزشی کشورمان باید مدام گسترش یابد. در واقع تا آموزش مطرح نشود و نتوانیم فرزندانمان و حتی مردم را به علم و دانش سوق دهیم، جامعه مترقی نمی شود. همواره در انجام کارهای خیر مدرسهسازی برایم اولویت بوده است.

آرزو دارم همه مردم در رفاه زندگی کنند. آسوده خاطر باشند و دغدغه معاش نداشته باشند و انرژی و انگیزه شان را به سمت تعلیم و تربیت سوق دهند.