مشارکت آنلاین
تاریخ انتشار: 1398/07/30 09:45:18
کد خبر: 2015

حسنعلی رونقی خیر مدرسه ساز :

مدرسه میسازم، با نام مادران

انگیزه ام از مدرسه سازی رضایت و خشنودی خودم بوده است. حقیقت این است که برای لذت خودم این کار را کرده ام! به گمانم هر که کشورش را دوست دارد باید برای دخترانی که مادران فردا هستند کاری انجام دهد. فقدان تحصیل برای دختران، آسیب و آفت جدی است.


به گزارش روابط عمومی جامعه خیرین مدرسه ساز کشور ؛«حسنعلی رونقی» متولد شهرسستان «فسا » در استان فارس، ابتدا کارشناسی خود را در رشته مهندسی کشاورزی از دانشگاه شیراز گرفت و سپس برای ادامه تحصیل تا مقطع دکتری به امریکا رفت. رونقی اعتقاد دارد دختران که زنان آینده ایران هستند در آموزش و تحصیل و علم اندوزی مقدم اند و آنهایند که در آینده ای نزدیک سررشته کارها را به دست میگیرند.
گفت وگوی ما را با این خیر مدرسه ساز که میخواهد به نام مادران سرزمینش همچنان مدرسه بسازد، بخوانید.

در امریکا تحصیل کرده ام و حدود 28 سال در دانشگاه «اوهایو» در کسوت استاد دانشگاه درس داده ام و در حال حاضر پس از دوران بازنشستگی در
ایالت کالیفرنیا حسابدارم. زمانی که شهردار فسا به من گفت در فاز 5 شهرستان فسا مدرسه ای وجود ندارد و دختران برایرفتن به مدرسه و بازگشتن از آنجا، باید روزی دست کم 8 کیلومتر پیاده روی کنند، تعجب کردم و تأسف خوردم. بدون مکث با مسئولان آموزش و پرورش شهرستان تماس گرفتم و آنها را دیدم و برای مدرسه سازی داوطلب شدم.

دو مدرسه به نام «آموزشگاه مادر» و «آموزشگاه پدر» ساخته ام. قصد دارم مدرسه ای هم به اسم «بتول رونقی »که نام مادرم است بسازم. علاوه بر اینها
می خواهم در فسا سالن سخنرانی چند منظوره تأسیس کنم تا دانش آموزان هر سه مدرسه از آن بهره مند شوند. این سه مرکز آموزشی، برای مطالعه کتابخانه و اتاقی هم به عنوان مرکز کمک های اولیه می خواهد که اگر برای بچه ها مشکلی پیش آمد به آنجا مراجعه کنند.

انگیزه ام از مدرسه سازی رضایت و خشنودی خودم بوده است. حقیقت این است که برای لذت خودم این کار را کرده ام! به گمانم هر که کشورش را دوست دارد باید برای دخترانی که مادران فردا هستند کاری انجام دهد. فقدان تحصیل برای دختران، آسیب و آفت جدی است.

تاکیدم به مدرسه سازی برای دختران به هیچوجه این معنا را ندارد که پسرها را به حال خودشان رها کنیم. اما باید بگویم که دخترها اهمیت بیشتری دارند. آنها فردای روزگار مادر می شوند و در حقیقت آنهایند که فرزندان فردای کشورمان را تربیت میکنند. از آنجا که مسئولیت مادران را در امر تربیت بیشتر از مردان میدانم، به همین دلیل نقش مدرسه سازی و آموزش و تحصیل برای آنها اهمیت بیشتری دارد.

12 سال پیش 14 دستگاه رایانه به دبیرستان دخترانه «حافظ » اهدا کردم. دو سال بعد به من اطلاع دادند که دختران این دبیرستان بالاترین قبولی را در کنکور سراسری داشته اند. همان لحظه با خودم اندیشیدم و به این نتیجه منطقی رسیدم که کار خیر من بی تأثیر نبوده و بهترین نتیجه و بازخورد را داشته است. آن کار، خدمت کوچکی بود که ثمره بزرگی را به جا گذاشت.

وقتی یکی از مدرسه ها را ساختم، چند نفر از دختر بچه ها که فکر کنم در کلاس دوم درس می خواندند، با ابتکار خودشان روی کاغذی بزرگ نوشتند: «آقای رونقی از شما سپاسگزاریم که برای ما مدرسه قشنگی ساخته اید!» با دیدن این جمله گویی بهترین هدیه را دریافت کردم. اگر پول بیشتری داشتم علاقهمند بودم در همه شهرهای بزرگ ایران مانند تهران، اصفهان، تبریز و مشهد مدرسه بسازم.

برای ادامه این کار دوست دارم به عنوان سپاسگزاری از مادران سرزمین ام، نام مادران را روی آن مدارس بگذارم. با کمال اطمینان میگویم که هیچ سرمایه گذاری ای در ایران بهتر از تأسیس مدرسه دخترانه نیست. در عین حال در همین راه باید از تجربه دیگر کشورهای توسعه یافته جهان نیز بهره برد. نباید عقب ماندگی هامان را مربوط به این و آن بدانیم. اینکه بگوییم فلان وزیر، فلان رئیس یا فلان بزرگوار باعث پسرفتمان شده اند مشکلی حل نمی شود. تنها راه حل این است که از خودمان شروع کنیم. به تعبیر دینی اش هم در دین مبین اسلام می گویند: «جهاد اکبر! » جهاداکبر به گمانم یعنی از خود شروع کردن. ساختن را از خود آغازیدن! کار خیر مدرسه سازی فقط بالا بردن ساختمان نیست. در ایران این روزها تا دلتان بخواهد ساختمان بنا شده. نمره همه شان هم 20 است اما در گام دوم باید به کیفیت آموزش توجه کرد.


اشتراک گذاری